Grenzen verleggend!

Een goedemorgen/middag/avond (met al die verschillende tijdzones kan ik het niet meer bijhouden hoor:P) Het is weer tijd om jullie een update te geven over mijn leven hier aan de andere kant van de Wereld!
In mijn laatste blog schreef ik dat ik van gastgezin zou gaan wisselen, en dat heb ik inmiddels ook gedaan. Ik leef nu al iets meer dan 2 weken met de Zarowny’s en het bevalt me goed:D
Debbie en Ed zijn mijn tijdelijke nieuwe ouders, en zijn ontzettend aardig. Ze hebben twee dochters, Jessica en Lindsay van 10 en 7 jaar oud. Het is wel weer leuk om na een maand weer zusjes te hebben om lekker te kunnen plagen, want ja normaal had ik daar Fleur voor:P Ze hebben een zwarte labrador, genaamd Kingston, is een grote maar hele lieve hond! Ik slaap hier in de kelder, heb mijn eigen kamer, badkamer, er is een tv ruimte in de kelder, work out ruimte (waar ik al mijn opgedane calorieën kan verbranden:P De familie doet me best wel veel denken aan mijn eigen familie en ik voel me dan ook best wel thuis hier:D

Vrijdag, mijn eerste echte dag in mijn nieuwe Familie, ben ik naar de ringette training geweest. Bij ons thuis is de hele familie druk met voetbal, mijn nieuwe familie is druk met Ringette:P Ringette is zeg maar een soort van ijshockey, maar dan meer voor meisjes, ze spelen met een rechte stick en een ring en moeten dan scoren in de doeltjes.. Best leuk dus om te zien:)

Zaterdag ben ik (alweer:D) naar Waterton geweest samen met Carol (van mijn Rotaryclub) en een groepje vriendinnen van haar, waar ik al eerder mee ben gaan Hiken. In tegenstelling tot de vorige keer was het weer ditmaal 100x beter. Het was namelijk rond de 25 graden, volop zon.. Perfect weer om te gaan ‘wandelen’ dus! Op het programma stond Tamerack ridge, de 2na hoogste hike die je in Waterton kunt doen, ik geloof dat je tot ongeveer 7200 feet klimt (3500 meter). Supergaaf aan deze hike is dat je op de top van een Mountain uitkomt, en dus zicht hebt over alles om je heen.. Is echt een onbeschrijfelijk gevoel. Vanaf dat punt waar ik stond kon je de V.S aan de ene kant zien, British Columbia(andere Provincie) en natuurlijk Alberta en de prairies aan de andere kant. Best gaaf dus:D (En gelukkig heb ik ook de nodige foto’s om jullie een beetje een impressie te geven van hoe het eruitzag, maar die volgen nog(A)) De hike zelf was best wel lang, 16 kilometer naar de top en terug, ik denk dat we er ongeveer 5 en een half uur over gedaan hebben, maar goed dan heb je ook wat! Helaas geen ‘Wildlife’ op de trail gezien, maar toen we richting huis keerden zagen we een familie Giant horn sheep! (en ze zeggen dat je die zelden in het wild ziet, dus die steken we maar in de zak!)

Zondag ging ik, opnieuw, naar Waterton! Mijn gastgezin nam me mee naar Waterton voor een Trailride op paarden, betekent dus op paardjes door de natuur rijden! Zoals jullie misschien weten ben ik niet de meest geweldige paardrijdster, dus dacht ik dat ik geen tijd had om foto’s te maken en al mijn aandacht kon gebruiken om op mijn paard te blijven zitten, en heb ik mijn camera in de auto gelaten, hiervoor alvast mijn excuses. Tijdens onze trailride kwamen we namelijk terecht midden in het bos, omsingeld door 20 misschien wel 30 Elk’s (eelanden). Jonge eelanden, grote eelanden, families, noem het maar op en het liep er tussen! Was echt spectaculair om je daar in het midden te bevinden van zoveel wilde dieren, met natuurlijk een fantastisch uitzicht… echt een Kodak-momentje dus, maar ja zonder camera wordt foto’s nemen lastig:S

Maandag was het na dit superleuke weekend weer tijd voor normalere zaken, namelijk school etc.. ’s middags na school had ik een training voor het ziekenhuis, waar ik vrijwilligerswerk doe. Ze gingen ons leren hoe we ijswater konden bezorgen aan mensen, en haha nee het is niet zo makkelijk als het klinkt. Voordat je de kamer van een patiënt inloopt moet je namelijk al 2x je handen op de meest moeilijke manier gewassen hebben, om vervolgens te zorgen dat je niks aanraakt, dan het water afleveren, en bij uitgaan van de kamer opnieuw je handen te wassen (onder het zicht van de patiënt, anders krijg je commentaar:P) haha allemaal best ingewikkeld dus:P

Dinsdag ging ik, opnieuw, naar Waterton. Ditmaal met school:D We deden dezelfde Hike als degene die ik enkele weken geleden had gedaan, (in de stromende regen:S), namelijk Bertha Lake. Ik, als inmiddels zeer ‘ervaren’ hiker, dacht dat dit makkelijk zou worden, want vergeleken met Tamerack Ridge is Bertha lake een eitje. Blond zoals ik ben had ik natuurlijk er niet aan gedacht dat dit uitje met school was…. Mijn andere ‘hikes’ deed ik met volwassenen die allemaal ouder zijn als ik, en tijdens onze hikes hadden we ook de nodige ‘stops’ om op adem te komen. Met school is het een heel ander verhaal, kwam ik achter, het is namelijk de sport om zo snel mogelijk op de top aan te komen, wat resulteert in bijna rennende scholieren richting de top. Wat ook niet hielp was dat een deel van de trail was afgesloten, en we de paardenroute omhoog moesten nemen, haha dat betekent dus stijl omhoog, zonder switchbacks:P Uitgeput aangekomen bij Bertha lake lunch gegeten, sommige klasgenoten zijn in het ijskoude water gesprongen om lekker af te koelen (brrr the lakes there are glacier lakes… says enough:P)

Woensdag had ik nog een training voor het ziekenhuis om mijn ‘icewaterdelivery’ skills te verbeteren:p Donderdag kan ik me niet meer zo goed herinneren, dus zal wel niet heel boeiend zijn geweest.. Vrijdag spullen ingepakt voor mijn weekend in Waterton met alle andere exchangers uit mijn district, en een district uit Montana! Dit weekend was een speciaal weekend voor waterton, er was namelijk het jaarlijkse Peace Park Assembly. Tijdens dit Assembly komen Rotarians uit Canada en Amerika naar Waterton to celebrate ’s werelds langste onbewaakte grens tussen twee landen.

Wij exchangers verbleven in Camp Columbus, midden in het bos en vlakbij Waterton Lake :D Een prachtlocatie dus! Ons weekend werd verzorgd door de Rotaract club van de universiteit van Lethbridge (whoehoe lethbridge!!) Rotaract is een soort van rotary club, alleen dan voor studenten:D.
Eenmaal aangekomen in Camp Columbus op vrijdag was het supergaaf om iedereen weer te zien, en niet alleen van ons district maar er waren ook ongeveer 20 exchangers uit Montana overgekomen voor het weekend:) In totaal waren er ongeveer 40 Exchangies afkomstig uit 23 verschillende landen (Haha en ik was de enige uit Nederland:P) Op Vrijdag voornamelijk spelletjes gedaan om elkaar te leren kennen, en dan met name de mensen uit het andere district, want die konden we nog niet:P ’s avonds met zijn allen gezellig bij het Kampvuur gezeten en lekker gehuild (haha nee niet vanwege heimwee ofzo, meer omdat de rook van het kampvuur en mijn ogen niet zo goed samengaan:P) De avond gekletst, films gekeken, gevoetbald!!!( Jeeee:D) Zaterdagochtend, na wakker te zijn geworden op iets wat je geen matras mag noemen, snel onder de douche gekropen.. (moet je nagaan, er waren ik denk 25 meisjes en er was 1 douche… ) De douche was erg uhm.. verfrissend… Haha niks lekkerder om na ‘super lekker’ geslapen te hebben onder een koude douche te springen, ach wakker was ik daarna wel:P Na het ontbijt hebben kregen we allemaal een wit t-shirt en markers om elkaars thsirt te signeren etc. De t shirts moesten we die middag tijdens de scavengerhunt allemaal aan. Bij de scavengerhunt moest je , in groepjes van 4, een lijst afwerken met opdrachten in het dorpje vlakbij.
Mijn groepje bestond uit:
- Paulina (Mexico)
- Ana (Brazilië)
- Erica (Finland)
- Et moi!!
Haha, tijdens het begin van de scavengerhunt stuitte we op een groep herten voor het politiebureau.. Om ze te lokken hadden we enkele granolabars , haha niet wetend dat het illegaal is om herten te voeren:P Stonden we dan mooi voor het politiebureau:P
Veel interessanter dan de opdrachten vonden wij toch echt wel de vele souvenirwinkeltjes. Enkele aankopen rijker, en vele dollars armer keerden we terug naar het kamp, om ons op te maken voor the Fancy Banquet die we later die avond met de Rotarians zouden hebben. Helaas bleek dat wij in het Camp zelf zouden eten, en bij the Banquet alleen ons moesten voorstellen aan pakweg 200 Rotarians om vervolgens ergens achterin de zaal te gaan luisteren naar een lange preek… Beetje jammer dus, maar ach het hoort erbij:P Haha gelukkig was mijn Rotaryclub goed vertegenwoordigd, en dus toen ik me voorgesteld had werd ik onder het luidste gejoel en geklap welkom geheten, Altijd Leuk:D
Diezelfde avond in het Kamp ons eigen feestje gehouden, was supergezellig! Om 12.00 ’s avonds gezongen voor Paulina, die op Zondag 18 werd! Reden voor een nog groter feestje dus! Marco en Ik hadden die avond Paulina’s bunkbed en de kamer versierd met linten, vlaggen, Balonnen, en we hadden Happy birthday in alle talen op de muren hangen, om haar toch nog een beetje een geslaagde verjaardag te geven. Zondag was het tijd om in te pakken, op te ruimen en schoon te maken. Na het schoonmaken hadden we nog een verrassing voor Paulina. Marco, Erica, Ana, Vinicius en Ik hadden namelijk een taart speciaal laten maken voor Paulina, dus die hebben we met zijn allen verorberd:D ’s middags was het tijd voor de Peace Park Ceremonie, wat inhoudt dat je handen gaat schudden op de grens tussen Amerika en Canada. We werden via boot vervoerd naar de plek waar Canada ophoudt en Amerika begint, dus toen heb ik mijn eerste voetstapjes in Amerika gezet:D:D Woehoe:P Was best speciaal om mee te maken, alle Amerikanen aan de ene kant, alle Canadezen aan de andere kant.. Na de Ceremonie was het helaas tijd om afscheid te nemen van iedereen. Het is best raar wat voor band je met andere mensen kan opbouwen terwijl je ze nog maar enkele dagen kent… Afscheid nemen viel me dan ook zwaar, helemaal met de exchangies uit Montana, die we waarschijnlijk niet meer zien en waar ik toch best wel goede vrienden mee ben geworden.. Zondag op maandag bij Gwen (counsselor) blijven slapen, want mijn gastgezin was ergens in een luxe resort in Montana voor het weekend haha, om (alcohol) inkopen te doen, want dat is veel goedkoper in de VS:P

Afgelopen week heb ik niet heel bijster veel gedaan. Ben voor het eerst echt water gaan bezorgen in het ziekenhuis, naar school geweest, verhaaltjes geschreven aan mijn lieve vriendinnetjes thuis die binnenkort ook op avontuur gaan, of inmiddels al vertrokken zijn. Daarnaast zit ik nu officieel in een voetbalteam:D Wel is het Indoor soccer hier een beetje anders dan in Nederland. Hier mag je namelijk de muren gebruiken, dus blijft de bal voortdurend in het spel. Aankomende dinsdag heb ik mijn eerste training, dus dan heb ik meer info voor de voetballiefhebbers onder ons, maar voor nu moeten jullie het hier mee doen. Afgelopen Vrijdag ben ik naar de Mall geweest met 2 meisjes van school, enkele aankopen gedaan, en voornamelijk lol gehad! Zaterdag (gister) niet heel veel bijzonders gedaan op natuurlijk iets heel speciaals na:P

Gister was Namelijk Nikki’s ( mijn allerliefste vriendin:P) afscheidsfeestje op Texel.. Door de huidige techniek kon ik daar ook nog een beetje een deel van zijn:P Want na het afscheid dat mijn vriendinnetjes mij hadden gegeven, wou ik natuurlijk ook iets voor hen terugdoen:D Het was superleuk om iedereen weer te zien en te ‘spreken’, haha het zag er supergezellig uit en ik ben benieuwd wie er aan het eind van de avond nog recht kon lopen:P
’s avonds ben ik naar een japanse drum voorstelling geweest waar iemand van mijn rotaryclub in speelt, was heel gaaf om te zien, jammer was dat het buiten was, en het gister 4 graden was inclusief regen :S Vandaag was het dus maar tijd om een Winterjas te kopen, want o mijn god wat is het koud (en dan is 4 graden niks met de -40 die me in de Winter te wachten staat) En nu moeten jullie niet denken dat het in Canada de hele tijd zo koud is geweest, want de afgelopen weken was het non stop 25-30 graden, haha lekker puh:P
Maar goed de herfst is hier nu toch echt begonnen, wat betekent dat het koud word:p Fall hier is trouwens wel stukken mooier dan in Nederland, alle bladeren worden geel,oranje,rood dus ziet er supermooi uit:D

Deze week ga ik voor het eerst dus beginnen met voetbal, waar ik ontzettend naar uit kijk, eindelijk wat lichaamsbeweging, en natuurlijk weer een mogelijkheid om wat meer leeftijdgenootjes te ontmoeten:D Voor de rest is het volgend weekend thanksgiving, en ga ik misschien kamperen, maar doen moet het weer wel mee helpen..

Ik hoop dat jullie het hiermee weer even kunnen doen!

Heel veel liefs,
Anne

P.S Natuurlijk wil ik iedereen bedanken voor alle lieve,leuke en grappige reacties op mijn blog :D Vind het echt super dat jullie allemaal zo trouw mijn verhaaltjes lezen, geeft me toch nog het gevoel dat jullie me niet helemaal vergeten zijn:P

P.P.S Voor foto's van het weekend:
http://www.facebook.com/anne.vanheerwaarden?v=photos#/album.php?aid=30592&id=1560733054